Καλλονή


Όνομα

Το όνομά της το πήρε ίσως από τις λέξεις «καλή» + «γη» αφού το μέρος ήταν πεδινό και εύφορο (Καλογή à Καλλονή). Άλλοι λένε ότι ονομάστηκε έτσι από την αρχαία λέξη «κάλλος» που σημαίνει ομορφιά κι αναφέρεται στο καθαρό κι άφθονο νερό και στην κατάληξη –ονή που σημαίνει περιοχή, χώρα. Καλλονή λοιπόν αναφέρεται σε κάτι νοικοκυρεμένο, όμορφο και καθαρό.

Ιστορία
Η Καλλονή στα πιο παλιά χρ΄ναι ήταν χτισμένη στο λόφο «Παλαιόκαστρο», εκεί που ήταν η αρχαία Αρίσβη και ήταν σπουδαία περιοχή. Ήταν κέντρο εμπορίου και πολιτισμού.
Στη θέση που είναι χτισμένη σήμερα η Καλλονή, υπήρχε ένα μικρό χωριό που λεγόταν «Αχυρώνα». Ήταν χτισμένο κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Λένε ότι οτο όνομα αχυρώνα οφείλεται στους αχυρώνες της Μητρόπολης που υπήρχαν εκεί. Μπορεί ωστόσο να προέρχεται  και από το όνομα του ποταμού που τη διασχίζει (Αχυρώνος) ή από τη λέξη Αχερωίδα, που είναι ο τόπος που βρέχεται από χειμάρρους κι έχει λεύκες. Άλλοι λένε ότι λεγόταν έτσι επειδή ήταν έδρα του Αρχιερέα (Μητροπολίτη/Δεσπότη). Έτσι από το «Αρχιερώνας», ίσως προέκυψε το «Αχυρώνας».
Στην παλιά Καλλονή (στο Παλαιόκαστρο), επιτέθηκε περίπου το 1450 ο Μπαλτάογλου (ή Πάλδας) ο οποίος κατέστρεψε την πόλη. Οι κάτοικοι, όσοι γλίτωσαν, σκόρπισαν γύρω στα χωράφια, όπου αργότερα έφτιαξαν μικρούς οικισμούς. Σιγά σιγά μαζεύτηκαν στην Αχυρώνα. Εκεί μεταφέρεται κι η έδρα του Μητροπολίτη Μυθήμνης από τον Άγιο Ιγνάτιο.
Αυτό έγινε επειδή στο Μόλυβο (Μήθυμνα) η αγριότητα των Τούρκων ήταν μεγάλη εναντίον των χριστιανών. Μαζί με το Μητροπολίτη, ήρθαν και πάρα πολλοί χριστιανοί από το Μόλυβο. Στον Αχυρώνα δεν κατοίκησαν Τούρκοι. Τότε ήταν που πήρε και το όνομά της η Καλλονή.
Δυο μεγάλες θεομηνίες θα ταράξουν τη ζωή της Καλλονής. Πρώτα η μεγάλη παγωνιά του 1850. Η περιοχή της Καλλονής που όλη η ζωή της στηρίζεται στη γεωργία και την κτηνοτροφία παθαίνει μεγάλη ζημιά. Πεθαίνουν και πολλοί άνθρωποι. Τεράστια καταστροφή έπαθαν οι ελιές. Έτσι ξαφνικά, οι κάτοικοι έγιναν πιο φτωχοί και αυτός ήταν ο λόγος που πολλοί από αυτούς αναγκάστηκαν να φύγουν από τον τόπο τους και να γίνουν μετανάστες.

House in Kalloni
Αργότερα, το 1867, έγινε ο μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το λεκανοπέδιο. Ο κόσμος ταλαιπωρούνταν στις σκηνές κι έτσι ακόμη μια μεγάλη ομάδα κατοίκων αναγκάστηκε να ξενιτευτεί σε Μικρά Ασία, Βουλγαρία, Αίγυπτο, Αμερική και αλλού.  Όσοι έμειναν ωστόσο, ξαναέχτισαν όπως μπορούσαν τα σπίτια τους, φύτεψαν καινούρια ελαιόδεντρα και καλλιέργησαν πάλι αμπέλια. Αποξήραναν ένα μέρος του υγροτόπου Καλλονής και μοιράστηκαν τα χωράφια. Αυξήθηκε η παραγωγή αλατιού στις αλυκές και πολλά άτομα βρήκαν εκεί δουλειά.
Το 1869 έγινε ο δρόμος Μυτιλήνης-Καλλονής-Μολύβου και σιγά σιγά άρχισε να αναπτύσεται και πάλι η Καλλονή. Γίνεται γνωστή αργότερα για το ωραίο της κρασί, τις πατάτες, το λάδι και άλλα γεωργικά προϊόντα τα οποία εξάγει και εκτός νησιού.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1912, απελευθερώνεται επιτέλους από τους Τούρκους και από τότε αρχίζει κι η μεγάλη της ανάπτυξη. Όλοι πια ξέρουν την περιοχή ως Καλλονή και όχι Αχυρώνα. Αναπτύσεται η βιοτεχνία, ξεκινούν τη λειτουργία τους έξι αλευρόμυλοι, πολλά ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία και βυρσοδεψεία.

 


Περισσότερα:


Επικοινωνία